کرامت و عزت نفس از اموری است که همواره از بدو تولد همراه انسان بوده است. قرآن کریم میفرماید: «ما انسان را با کرامت آفریدیم و او را بر مخلوقات دیگر برتری دادیم.»(اسراء/70)
یکی از اهداف نهضت امام حسین (ع) حفظ کرامت وعزت انسان مؤمن در برابر طاغوت زمان خود بود. امام حسبن (ع) در روز عاشورا به عمر ابن سعد ملعون میفرماید: «ابن زیاد لعنة الله علیه مرا بین دو چیز قرار داده: پذیرش بیعت همراه با ذلت وخواری و یا جنگ همراه با عزت»(حرانی،1394ق، ص171)
ایشان حتی در پوشش و لباس خود هم بر حفظ عزت تاکید میکند و لباس تنگ را مایه ذلت و خواری انسان میداند.
امام در تمام امور و شئون زندگی اعم از امور سیاسی، اجتماعی عزت مندی به عنوان یک اصل مهم قرار میدهد.
کرامت از مسائل مهمی است که در تربیت فرزندان به آن توجه بسیاری میشود. فرزندی که همراه با تکریم شدن تربیت میشود احساس ارزشمندی و اعتماد نفس بالا پیدا میکند و اعمال و رفتاری را که عزتش را خدشه دار کند انجام نمیدهد. فرزندی که عزت مندی را در تعاملات خانواده فرا نگیرد بلکه شکسته شدن حرمتها را تجربه کند، دیگر برای خود و دیگران ارزشی قائل نخواهد بود.(1)